Wekelijks reünie bij korps
Easterwierrum – Ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan komen morgen tientallen oud-leden van muziekvereniging Ons Ideaal naar Easterwierrum voor een reünie. Tegelijk worden er ruwweg 150 reünisten verwacht op een dorpsreünie.
Door Ruurd Walinga.
Heel veel korpsleden hebben elke week zo’n reüniegevoel. Zoals Ate Haagsma. Hij is al dertig jaar lid van Ons Ideaal en sinds een jaar of vijf hij voorzitter. Hij werkt in Leeuwarden en woont al heel wat jaren in Menaldum, maar hij blijft lid van het korps uit zijn geboortedorp. ,,Ik ha yn Menaam keuze út trije korpsen, mar ik ryd elke freedtejûn graach nei Easterwierrum nei Ons Ideaal. Dêr tref ik myn âld-maten, âld-klasgenoaten. Hartstikke gesellich. As wy gjin repetysje hawwe op freedtejûn, dan is het wykein foar my net begûn”, legt Haagsma uit.
Haagsma is niet de enige oud-Easterwierrumer die op vrijdagavond in de auto stapt om de korpsrepetitie te bezoeken. Er zijn er nogal wat; driekwart van de leden zelfs. En dat is maar goed ook, want anders zou het korps niet meer bestaan. De fanfare, die is aangesloten bij de KNFM, telt slechts 28 leden. Er zijn zes bugels. ,,Dat kin krekt”, weet Haagsma. En er zijn slechts twee baritons. Voor het jubileumconcert speelt Haagsma tijdelijk ook even op bariton. Dat komt omdat hij al enkele maanden last heeft van een nekhernia en daarom zijn bastrombone niet kan tillen. ,,Ik bin froeger ek begûn op bariton. Yn 1986 bin ik fan de knoppen ôf gien en bin ik trombone spyljen gien. Trije jier letter bas-trombone. Dat is it moaiste ynstrumint wat der is. Mar doe woe it even net mear. Ik ha in skoftsje oan’t it skoft blaasd en dêrnei mei myn earmens oer elkoar sitten, mar dat is neat foar my. Ik tocht: it kin dochs net, it jubileum en ik kin net blaze. Dêrom bin ik wer oergongen op bariton. Dat is minder swier. Ik hoopje aansen wer werom te gean op trombone.”
Haagsma is multifunctioneel inzetbaar bij Ons Ideaal. Bij een kleine muziekvereniging moet je wel eens wat schipperen, meent hij. Zo heeft hij een poosje bas gespeeld en ook het slagwerk geholpen. Voor het jubileum heeft de vereniging flink uitgepakt. Dirigent Menno Haantjes uit Nij Beets, die sinds twee jaar de dirigeerstok hanteert, schreef voor het eeuwfeest een speciale concertmars naar aanleiding van de geuzennaam van de Easterwierrumers: De Hynstetyskers. Deze bijnaam danken de inwoners aan de eeuwenoude paardenmarkt. Tijdens deze jaarlijkse happening kwamen in het verleden boeren uit de wijde omtrek naar Easterwierrum om paarden te kopen voor het vele werk dat op de boerderij gedaan moest worden. ’s Ochtends vroeg kwamen de handelaren (Hynstetyskers) naar de markt met hun koopwaar. Dit zorgde voor de nodige onrust, dat in de inleiding van de concertmars duidelijk is te horen. Menigmaal klonk het klappen van een zweep (Tysker) om de paarden in toom te houden. De markt zorgde tot de oorlog voor enerverende dagen, mede door de aanwezigheid van liefst vijf dorpscafés.
Het jubileumfeest vindt morgen plaats en is opgezet samen met Albert Stoelinga en Rintje de Schiffart van de reüniecommissie uit dorpsbelang. Het korps en de drumband uit het buurdorp Weidum komen voor een muzikale rondgang door het dorp. ,,Dat is ús kado oan jim, fertelden se doe’t ik harren frege”, vertelt Haagsma. Op de jubileumdag wordt ook een tentoonstelling over het dorp gehouden, wordt de urnenmuur bij de Ald Toer officieel in gebruik genomen en wordt er een jubileumboek gepresenteerd:100 jier fanfarekorps ‘Ons Ideaal’ en doarp Easterwierrum, libje foar en mei elkoar.
Het jubileumboek is samengesteld door de zussen Sylvia, Ingrid en Jacqueline Stoelinga, die alle drie op waldhoorn spelen. Alleen Jacqueline speelt nog bij Ons Ideaal. Ingrid woont in Beetsterzwaag en Sylvia in Oudebildtzijl en speelt bij Oranje Minnertsga. In de honderd jaar is Sylvia de eerste en tot dusver enige vrouwelijke voorzitter van het korps geweest.
Drie keer muziekstilte
Enkele families hebben door de jaren heen een grote invloed gehad op het voortbestaan van het korps: Douma, Altenburg, Boersma, Dijkstra, Jorna, Bonnema, Van Enkhuizen en de familie Stoelinga. Een paar keer in de historie werd er niet gespeeld. Dat was toen de plaatselijke timmerfabriek (Douma) een vestiging in Limburg opende. De timmerfabriek was destijds de hofleverancier van het korps. De directie had zelfs de eis dat nieuw personeel een blaasinstrument moest bespelen. Omdat praktisch alle leden naar Limburg vertrokken, gingen de repetities niet door. In de Tweede Wereldoorlog kwamen de instrumenten op zolder en na de oorlog gebeurde dat nog een keer, toen er een heftig meningsverschil was tussen enkele leden. ,,Yn de notulenboeken stiet net wêrom’t der rûzje wie. Letter binne se dochs wer blazen gien. Ons Ideaal hat altyd leden hân dy’t persoanlikheden wiene en dy sizze har miening. Wy ha dêrom tink ik ek hiel wat diriginten hân”, legt Sylvia Stoelinga uit.
Naast de strijd kenmerkt ook de grote mate van gezelligheid het korpsleven. ,,Easterwierrum is in hiel hecht doarp. It is echt mei elkoar muzyk meitsje.” Door de jaren heen is het niveau erg op en neer gegaan. De afgelopen decennia waren er drie uitnodigingen om te spelen op de Nationale Fanfare Kampioenschappen. ,,Net gek foar sa’n korpske”, vindt Stoelinga. Ook heeft Ons Ideaal altijd goede muzikanten gehad. Diverse leden spelen of speelden bijvoorbeeld in het Frysk Fanfare Orkest. Ook waren er veel uitdagingen voor de fanfare. Zo werd Ons Ideaal nogal eens ingeschakeld door dorpsbewoner Ids Willemsma voor bijzondere kunstprojecten, het iepenloftspul van Jorwert en was er een optreden met Piter Wilkens. Verder kent het dorp het korps van de tweejaarlijkse rommelmarkt. Friesch Dagblad, 02-10-2009<